Low Society (US/B) Blues The Crossover Music Pub Gent (27-11-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: The Crossover Music Pub info band: Low Society © Rootsville 2018

The Crossover Music Pub. Een nieuwe naam in het Belgische muzieklandschap. Ik vermoed dat het zijn naam dankt aan de “oversteek” ofte het veer van Langerbrugge dat dient om het kanaal Gent-Terneuzen over te steken. Bij deze dus een nieuwe joint om een optreden mee te pikken. Ik zag trouwens dat ze vorige zondagnamiddag ook al de "Shaggy Dogs "op het menu hadden staan, waardoor ik een donkerbruin vermoeden heb dat ik wel af en toe naar daar zal kunnen afzakken.

Wijlen dus richting Gentse haven voor een avondje "Low Society". Sturgis Nikides en gemalin Mandy Lemons, beiden verblijvend in Memphis – Tennessee en ondertussen al vaste waarden op de jaarlijkse blueskalender in ons landje, mede dankzij, en ja Danny, het mag al eens gezegd worden, de inspanningen van de door iedereen gekende Danny De Man…ere wie ere toekomt. Onze twee Amerikaanse vrienden worden steevast bijgestaan door onze twee Belgen, die andere wel te verstaan, Jacky Verstraeten op bas en Bart De Bruecker aan de drums. In de periode dat ze aan het toeren waren hebben ze ook de tijd genomen om wat de studio in te duikelen om de hand te leggen aan wat de opvolger moet worden van “Sanctified”. Verwacht medio 2019. Benieuwd naar hun performance van heden avond in de zeehaven van Gent.

Mooie kroeg, was mijn eerste gedachte. Het geurde naar nieuw en vers hout. Mooi podium, fijne belichting en zeer goede klank. Dat was al een stevig pluspunt. Er was niet zo veel volk vond ik, maar ik heb dan ook geen idee hoeveel  volk er normaal afzakt naar zo’n optreden. Wel heel wat bekenden, zoals de Bende Van Bonne uit Zelzate.

Omstreeks 20.30 uur werd het startschot gegeven van het laatste optreden in de tournée van Low Society met ‘Ain’t No Grave To Hold My Body Down’ , een gospelachtig nummer dat, als ik mij niet vergis, kan toegeschreven worden aan The Man In Black: Johnny Cash.

Er werd geput uit de laatste cd “Sanctified”, maar ook het werk uit “High Time” en “You Can’t keep A Good Woman Down” kwam aan bod. Zo kregen we nog ‘Sugar Coated Love’, ‘Up In Your Grave’ en het fijne ‘Dead Man Shoes’. We wisten al dat ze in ons land waren voor de opnames van hun 4de schijf en we kregen voorwaar een voorsmaakje met een geweldig mooie cover van "The Staple Singers", ‘I’ll Take You There’.

Zoals gewoonlijk werden we overwelmd met stevige slide-gitaar van Sturgis en kronkelde Mandy zich als een paling over het podium. Dat mens is echt een podiumbeest, begenadigd met een paar stevige stembanden. De ritme sectie deed het werk perfect en de stevige roffels van Bart De Bruecker sloten perfect aan bij de baslijnen van Jacky  “Mister Cool” Verstraeten. Voor de pauze, nog even ‘It Hurts Me Too’ van Elmore James als uitsmijter. Mooi, mooi, mooi…

Na een korte pauze, mocht de band weer aantreden voor een, niet zo talrijk publiek, maar wel uitzonderlijk enthousiast. De band ging verder met hetzelfde elan als in de eerste set en het geheel bleef zeer aangenaam om te volgen, te beginnen met ‘Texas Goodnight’, waarna een leuke, honderdjarige song volgde met WC Handy’s ‘Mr Crop Don’t Like It’, wat snel evolueerde in ‘Mr Trump Don’t Like It’ om te eindigen met een welgemeende ‘Fuck Trump you all !!!!’ Hell yeah, ik ken eigenlijk weinig bluesmuzikanten die fan zijn van de man, dit geheel terzijde natuurlijk.

‘The Raccoon Song’ bracht een leukere noot in het geheel waarna iedereen muisstil werd bij een geweldige versie van John Prine’s ‘Angel From Montgomery’. Aan ‘Long Black Limousine’ ging dan weer een verhaaltje vooraf van een oplichting door een taxichauffeur in New York, ‘Need Yer Love’ klonk als een uit de hand gelopen tango en met ‘Voodoo Woman’ werd “The Queen Of The Blues”, de grote Koko Taylor, in de verf gezet. Ondertussen waren we al aan het laatste nummer, en zeg nu zelf, wat is er dan beter dan een stevige en met ballen gebrachte ‘You Can’t Keep A Good Woman Down’?

Zeer leuke avond met een mooi uitgebalanceerde set en 4 muzikanten die steeds beter en beter op elkaar ingespeeld raken. Volgend jaar in de zomer zijn ze hier weer en te zien op een aantal festivals, so keep your eyes open cats !

Marcel.